Een vaak terugkerend thema in vele sessies en in mijn eigen leven is vechten versus overgave. Wat bedoel ik met vechten? Stel: je voelt je een dag niet lekker. Je hebt eigenlijk niet de energie om hard te werken en je weet dat je uiteindelijk veel meer gedaan zou krijgen als je jezelf eerst even de rust zou gunnen om te mediteren of een kleine wandeling te maken. Geef je jezelf dan hieraan over en luister je naar die signalen? Of verzet je je hiertegen en zeg je tegen jezelf dat je er gewoon maar doorheen moet pushen en dat het allemaal maar moet kunnen?
Om even een persoonlijk voorbeeld te noemen: toen ik nog heel ziek was, was er een hele lange periode dat ik eigenlijk niet echt meer zelf kon koken, boodschappen doen, etc. Toch bleef ik dit doen, terwijl dit keer op keer ervoor zorgde dat ik ergere klachten kreeg. Ik stopte pas als mijn benen letterlijk onder me in elkaar zakten en ik vrij letterlijk neerviel op de grond, of als ik niet meer kon praten etc. Ik vocht tegen wat mijn lijf aangaf. Ik wilde ook helemaal niet overgeven aan de situatie, want voor mijn gevoel zou ik dan accepteren dat ik ziek was en dat accepteerde ik absoluut niet.
Wat ik inmiddels weet is dat overgave en acceptatie niet hetzelfde hoeft te zijn als berusting. Jezelf overgeven aan een situatie is vrede vinden in hoe het nu is, en in die zin ook wel acceptatie van het nu. Maar dit kan ook met de wetenschap of in de hoop dat het weer beter gaat zijn in de toekomst. Het is het stoppen met vechten tegen wat is, zodat er ruimte komt voor wat is en mag zijn. In de rust die overgave aan een situatie brengt heb je tijd om te herstellen. Je ziet je behoeftes en honoreert ze. Vaak is dat al een heel groot deel van de oplossing.
Als het gaat over ziekte of me een dag niet lekker voelen heb ik me aangewend om volledig over te geven aan wat zich aandient in de wetenschap dat het weer over gaat. Hoe meer ik vecht, me frustreer over dat ik meer wil kunnen doen, hoe meer energie ik kwijt raak en hoe langer het herstel duurt. In overgave vind ik de rust om snel te herstellen en voelt het minder zwaar. Met de stroom mee in plaats van tegen de stroom in.
Het voorbeeld dat ik noemde, gaat over de les van overgave op het gebied van ziekte en gezondheid, maar ook op het gebied van relaties of werk hebben de meeste van ons wel ergens waar we nog tegen de stroom in zwemmen in plaats van met de stroom mee. Dit kan ook sterk verwant zijn aan bepaalde overtuigingen en patronen die automatisch in werking treden in bepaalde situaties, en het kan best een uitdaging zijn om hier zicht op te krijgen.
Een mooi beeld wat veel mensen zullen kennen over dit onderwerp, is het beeld van de eerste Harry Potterfilm als Harry, Ron en Hermelien voorbij de driekoppige hond Pluisje zijn gekomen en in een kluwen van plantenwortels terecht komen. Hoe harder ze proberen te vechten tegen deze wortels, hoe strakker ze gaan zitten. Hermelien komt erachter dat juist door niks te doen en zich over te geven aan de wortels, de wortels haar niet meer in de weg zitten en ze weer door kan.
In een andere blog ga ik uitgebreider in op een aanverwant onderwerp, namelijk de beperkende overtuigingen. Klik hier om deze te lezen. Voor nu kun je jezelf alvast de vraag stellen: waar zwem je nog tegen de stroom in/waar verzet je jezelf nog tegen, waar je jezelf een plezier mee zou doen om je er juist meer aan over te geven?
Dit artikel verscheen voor het eerst in de Ikitribe. Klik hier om meer te lezen over de tribe.